Een veelvuldig gebruikte term bij jonge honden die ongehoorzaam of lastig zijn is ‘puberteit’. Braaf laat weten dat puberteit bij honden niet bestaat, omdat dit een menselijke term is.
Als we uit gaan van de mens, is de puberteit de periode waarin er drang is naar zelfstandigheid. Het kind ontwikkelt zich tot volwassene en verzet zich tegen het ouderlijke gezag. Wanneer de puberteit eindigt, verdwijnt ook het opstandige, ongehoorzame gedrag.
Maar bij een hond is deze persoonlijkheidvorming niet van kracht; het is een kwestie van rangorde. Wanneer een hond fysiek en geestelijk ontwikkelt, waarbij hij krachtiger & zelfverzekerder wordt, zal hij proberen een verschuiving in de rangorde teweeg te brengen.
De hond zal (opnieuw) gaan proberen zijn grenzen te verleggen in het gezin. Als een baas dit gedrag vermenselijkt zijnde ‘puberteit’ en er van uit gaat dat het gedrag van de hond na verloop van tijd ‘vanzelf’ overgaat, geeft hij de hond de kans ranghoger te komen.
Dit met alle lastige gevolgen van dien.
Het is essentieel het ongehoorzame gedrag te verbieden en vooral nu consequent te blijven om de hond zijn plek in gezin te laten weten.
Maar niet iedere baas ondervindt strijd met een jonge hond in ontwikkeling.
Wanneer een baas blijft trainen en zich altijd goed als leider opstelt naar de hond, zorgt dit dat de hond ver onder hem staat (veel ranglager is).
Wanneer deze hond zich ontwikkelt, zal hij wellicht ook een stukje rang hoger proberen te komen, maar bereikt lang niet de hoog verworven plek van de baas. De baas ondervindt geen ‘strijd’ en zal niet ervaren dat de hond ongehoorzaam is.
Jonge honden die vanaf pup bij Braaf trainen staan goed onder appél. Dit houdt in dat er steeds meer los (zonder riem) wordt gewerkt en de hond ook leert te gehoorzamen op afstand.
